Digitale poëzie

.

Ik heb hier al eerder over digitale poëzie geschreven en voor wie denkt dat dit een niche is in de poëzie, een hobby van een paar nerd dichters, niets is minder waar. C.T. Funkhouser een associate professor aan het New Jersey Institute for Technology heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar digitale poëzie en er over geschreven in meerdere boeken waaronder Prehistoric Digital Poetry.

Wat verstaan we onder digitale poëzie? Een definitie van Eric Goddard-Scovel (dichter, digitaal kunstenaar en docent aan de Purdue univercity) luidt:

dig·it·al po·et·ry noun: a genre of poetry that (1) is composed by processes involving computers and/or network technologies; (2) is experienced via an electronic medium beyond print or screen representations of printed pages and makes use of animation, interaction, hyperlinks, audio and/or video; and (3) presents an artistic and literary experience in which language is a primary aesthetic component.

Of in het kort: dichters die poëzie schrijven gebruik makend van computer programma’s. Ook wel generated poetry genoemd. Er zijn meerdere websites gewijd aan generated poetry maar één van de aardigste is http://gnoetrydaily.wordpress.com/

Voor degene die denken dat digitale poëzie iets nieuws is, hier een voorbeeld uit 1969 (uit het boek van C.T, Funkhouser. Lillian F. Schwartz maakte dit naar een gedicht van Laurens R. Schwartz. Lillian F. Schwartz is een typisch voorbeeld van een vroege vernieuwer, ze is vooral een exploratief kunstenaar die bijdragen geleverd heeft aan visie theorie, documentaires heeft gemaakt en dus poëtisch werk.

.

Dit digitale gedicht werd bijgesneden en oorspronkelijk gepubliceerd in  McCauley, Computers en creativiteit (1974)

Twitter

.

Andrei Gheorghe is met GitHub.com is een projectje begonnen om met twitterberichten het langste (rijmende) gedicht ter wereld te maken.

Hoe doen ze dit? De Twitter Search API v1.1 wordt gebruikt om elke twee minuten de laatste 100 Twitterberichten binnen te halen. Uit deze Twitterberichten neemt ze alleen de berichten die in correct Engels zijn geschreven en die uit een normaal aantal lettergrepen bestaat. De CMU Pronouncing Dictionary wordt vervolgens gebruikt om fonetische vertalingen te verkrijgen van de Tweets. Tweets die rijmen hebben dezelfde fonetische vertaling te beginnen met de laatste geaccentueerde foneem.

Alle gekozen Tweets worden opgeslagen in een backlog. Als er twee Tweets zijn die rijmen, wordt deze gebruikt, zo niet dan wordt deze bewaard (tot er een andere tweet is die wel rijmt). Inmiddels zijn er ook verbeteringen toegepast. Zo worden getallen omgezet in geschreven tekst, worden dezelfde rijmwoorden genegeerd en worden smileys genegeerd.

.

Het langste gedicht ter wereld is een initiatief van Andrei Gheorghe, software ontwikkelaar met veel ervaring in webapplicaties, kunstmatige intelligentie en cloud computing.

Bekijk het langste gedicht ter wereld op: http://www.longestpoemintheworld.com/

.

Spiegelgedicht

.

Als het gaat om vormen van gedichten zijn er veel, heel veel. Vaste vormen (denk aan sonnet, rondeel, limerick etc.) maar ook in uiterlijke vorm. Ik heb op dit blog al verschillende vormen behandeld en vandaag is het de beurt aan het spiegelgedicht.

Wat is een spiegelgedicht?

Met een spiegelgedicht baseer je je op een bestaand gedicht en je verandert het thema, of het eerste vers, of de gevoelswaarde. Daarna maak je een nieuw gedicht waarbij je je spiegelt aan het bestaande gedicht. Je neemt als het ware de structuur over, maar je past systematisch de woorden/verzen aan je nieuwe invalshoek aan.

Een mooi voorbeeld vond ik op http://forum.scholieren.com van Ataraxia.

.

Er is te veel ruimte in dit bed voor mij – alleen,
samen is het zo veel leuker.
Zonnestralen te tellen in je haren
en niets aan te trekken van het stof
dat overal al jaren ligt.
.
Laten we toen voor toen laten,
leven in de stroomversnelling van deze dagen,
dit geluk alsmaar optellen
dan houd ik van jou en jij van mij,
en onze schoenen van elkaar.

.

en haar spiegelgedicht

.

Er is teveel ruimte in dit bed voor jou – wat heet,
een verloren druppel in de thee
Consumptie, illucide introductie we-
ten van je pars pro toto
Zo onnodig, onvindbaar.
.
Laat me je bed vullen – alle gaten,
Het troebele water – rozenblaadjes
Je kussen opschudden vol liefde en laat me
Je omarmen, verwarmen tot
Een gloeiende druppel op mijn plaat

.

Dirk Huelstrunk

.

Soms kom je websites tegen die je verwonderen. Zo kwam ik via netpoetic.com op de website van Dirk Huelstrunk terecht. Dirk is een soundpoet of geluidsdichter (al vind ik de Nederlandse vertaling niet bijster fraai), een gesproken woord dichter, minimalistisch schrijver, docent creatief schrijven en curator van kunst en poëzie evenementen uit Frankfurt am Main. Een bezig baasje kortom.

Op de website van Dirk staan verschillende geluidsfragmenten die vervreemdend klinken maar ook het bijzondere van soundpoetry onderstrepen. Een paar jaar geleden droeg ik voor bij Alkmaar Anders van Alja Spaan. Daar droeg toen ook ACG Vianen voor. Nog niet eerder had ik iets dergelijks gehoord en ik was meteen onder de indruk. De manier waarop soundpoets geluid, woorden, klanken inzetten in hun gesproken poëzie is heel bijzonder.

Soundpoetry is niet voor iedereen, dat besef ik me terdege maar voor wie ervoor open staat kan het een hele nieuwe en bijzondere ervaring zijn.

De soundcloudpagina van Dirk is te vinden op: https://soundcloud.com/huelstrunk

.

Lesley Dill

.

De Amerikaanse kunstenaar/dichter Lesley Dill (1950) is een kunstenaar die relaties onderzoekt tussen taal, lichaam, emoties en de samenleving. Lesley Dills werk is geëxposeerd in verschillende musea in de Verenigde Staten waaronder het Museum of Modern Art in New York, het Whitney Museum of American Art en het Metropolitan Museum of Art.

Voorbeelden van kunst waarbij ze haar poëzie heeft geïncorporeerd zijn haar DaDa poem wedding dress (1994) en haar Red Poem Suit (1992). Een ander mooi voorbeeld is een afbeelding van haar eigen hals met regels uit één van haar gedichten.

Voor haar werk ontving Dill onder andere stipendia van de Rockefeller Foundation en kreeg ze in 2008 de Anonymous was a Woman Award.

.

Gedichten in vreemde vormen door Joan Brossa

.

Op 16 juni 2012 plaatste ik een stuk over Joan Brossa (1919-1998) over Transitable visual poem in three times dat te zien is in het Velodrome’s park in Barcelona. Brossa, een van de eerste vertegenwoordigers van visuele poëzie in Spanje was een bijzondere man. Zo vocht hij op 18 jarige leeftijd tijdens de Spaanse burgeroorlog mee met de Republikeinen waar hij ook zijn eerste literaire werk schreef voor het strijdblad voor frontsoldatenNa de oorlog keerde hij terug naar Barcelona waar hij bevriend raakte met o.a. Joan Miró i Ferrà en andere vertegenwoordigers van de vooroorlogse avant-garde beweging.

Tot het overlijden van Franco in 1978 en de terugkeer van de democratie in Spanje was Brossa vooral actief in deze avant-garde beweging. Na 1978 kan zijn werk eindelijk ongecensureerd worden uitgegeven, het gebruik van het  Catalaans wordt niet meer vervolgd. Tijdens zijn literaire leven werk Brossa veel samen met kunstenaars, schilders, beeldhouwers, musici en fotografen. Daarnaast wordt Brossa, samen met een paar andere dichters beschouwd als de grondlegger van de concrete poëzie.

Het werk van Brossa loopt uiteen van teksten, gedichten, tot beelden en beeldgedichten. In de categorie gedichten in vreemde vormen hier een paar voorbeelden van beeldteksten en beeldgedichten: Peces, Planta en Lluvia (Vis, Plant en Regen).

.

Shirin Neshat

.

Shirin Neshat (1957) is in Iran geboren en vluchtte na de revolutie aldaar naar de Verenigde Staten. Shirin Nesha. Tegenwoordig woont ze in New York met haar vriend, de Iraans-Amerikaanse filmer Shoja Y. Azari. Centraal in het werk van Shirin Neshat staat de Iraanse vrouw. Ze combineert tekst met beeld vanwege de relatie tussen de inhoud van die twee. De tekst fungeert in haar werk als een stem om de stereotype negatieve beelden en de slachtofferrol van Iraanse vrouwen aan de kaak te stellen. Veel van de teksten zijn poëziefragmenten van een beroemde Iraanse dichteres, wiens geschriften handelen over de ervaringen van de vrouw in de Iraanse cultuur. Andere teksten die Neshat in haar werk gebruikt, zijn religieus van aard en gaan over het verlangen van Iraanse vrouwen om deel te nemen aan de revolutie. Shirin Neshat  werd in 1957 geboren in Qazvin, een stadje in het noordwesten van Iran waar haar vader arts was. Net als haar vier broers en zusjes ging ze op haar zeventiende voor haar studie naar het buitenland. Vanaf 1974 woonde ze bij familie in Los Angeles en volgde aan de Berkeley Universiteit een opleiding voor beeldend kunstenaar. Ze gaf het schilderen op toen ze begin jaren tachtig met haar toenmalige vriend in New York een non-commerciële galerie begon, The Storefront for Art and Architecture.

.

Over het gebruik van poëzie in haar werk zegt ze: “I feel the use of poetry is particularly apt because literature has historically played a major part in the struggle against political repression.”

De onderstaande foto’s komen uit de serie “Unveiling” (1993-1997). Om dit werk te kunnen maken deed Neshat een chador aan. Ze fotografeerde de delen van haar lichaam die niet werden bedekt door de chador; haar handen, haar ogen en haar voeten. Deze delen beschreef ze met hedendaagse liefdes poëzie uit Iran.

.

Met dank aan Frans Roesink

poëzie als lekkernij of lekkernij als poëzie

.

Soms kom ik websites tegen die me verrassen. Na bijna 1000 blogs te hebben geschreven over poëzie en alles wat daarmee te maken heeft zou je toch denken dat je zo’n beetje alle ‘uitwassen’ van de poëzie wel een keer bent tegen gekomen. Niets is minder waar en gelukkig ook maar. Blijkbaar zullen er altijd mensen zijn die creatief bezig zijn en blijven met poëzie en alles wat daarmee te maken heeft of tegen aan schuurt.

Zo kwam ik op de lifestyle, food and travel blog van Deb Thompson ( http://justshortofcrazy.com/2013/04/mothers-day-candy-bar-poem/) dit bijzondere voorbeeld van creatief met poëzie/candybars tegen in een poging iets nieuws voor moederdag te verzinnen. Dit alles onder het motto : lekker fröbelefransen met snoeppapiertjes/candybars.

.

Gedichten in vreemde vormen

.

Eigenlijk zijn fotogedichten helemaal niet meer zo vreemd, wie er op zoekt komt op Internet een enorme hoeveelheid tegen. De een beter en mooier dan de ander maar is dat eigenlijk niet bij alle vormen van poëzie zo? Iemand die zich erg sterk maakt voor het genre is Henk Veenstra. Als je op Google de volgende termen intikt: Friesland poëzie lytsfers haiga henk veenstra, krijg je een mooi overzicht van het werk van Henk. Hij gebruikt in zijn werk opvallend veel natuur en buitenopnames maar dat heeft zeker te maken met het feit dat hij de drijvende kracht is achter de website http://www.fanvanfryslan.nl/

.

Wil je zelf een beeldgedicht maken? Henk heeft er het recept voor.

Men neme een gedicht ( niet te lang, misschien een senryu of haiku) liefst van jezelf, kies een foto uit (bijvoorbeeld zelf gemaakt) en combineer de twee in Paint.

Publiceer deze combinatie op je website of blog en maak de tag: MAIL+poëzie/eigennaam. Je kunt ook nog een MP3 geluidsbestand van een paar minuten toevoegen en klaar ben je. Google en andere zoekmachines zullen al je bijdragen automatisch in een soort album plaatsen (zoals hierboven bij Henk).

Naast deze vorm van poëzie maakt Henk ook poëzie in beweging als experiment. Een voorbeeld vind je hier: http://www.fanvanfryslan.nl/2013/03/01/14923/

Probeer het zelf zou ik zeggen. Hieronder een paar voorbeelden van beeldgedichten van Henk.

.

Poësheep

.

In 2002 verwierf Valerie Laws wereldwijde bekendheid toen ze een North Arts beurs kreeg , voor een project dat een brug moest slaan tussen kunst en wetenschap, voor het creëren van willekeurige poëzie en tegelijkertijd als illustratie van de werking van het universum.

De schapen, uit de kudde van Donald Slater van Whitehouse Farm Centre, Morpeth, Northumberland, werden bespoten, met behulp van de verf waarmee boeren van oudsher hun kuddes markeren, met de woorden van een “haik-ooi”:

CLOUDS GRAZE THE SKY;
BELOW, SHEEP DRIFT GENTLE
OVER FIELDS, SOFT MIRRORS,
WARM WHITE SNOW.

.

Daarna werden de schapen losgelaten om te gaan grazen en nieuwe poëzie ontstond terwijl ze in verschillende formatie rondliepen. Deze formaties werden genoteerd en dat werden de volgende gedichten”:

SNOW CLOUDS THE SKY,
GENTLE SHEEP GRAZE;

SOFT WHITE MIRRORS BELOW
DRIFT WARM.

WARM DRIFT, GRAZE GENTLE,
WHITE BELOW THE SKY;
SOFT SHEEP, MIRRORS,
SNOW CLOUDS.

SHEEP BELOW DRIFT,
SOFT SNOW CLOUDS;
WARM MIRRORS GRAZE
WHITE,THE SKY GENTLE.

.

Niet alleen produceerde de schapen “random” of toevallige poëzie (een vorm die Valerie sindsdien verder is gaan onderzoeken onder andere met poëzie Bingo en strandballen in een zwembad), ze demonstreerde ook de principes en uitgangspunten van de kwantum mechanica. Of zoals Valerie het omschreef: Kwantum mechanica is een onderdeel van de Natuurkunde dat voor de meeste mensen niet is te bevatten omdat het tegen het logische denken in gaat. Toevalligheid en onzekerheid staan in het centrum van hoe de wereld is samengesteld en is moeilijk voor mensen die gewend zijn volgens regels te leven. Daarom heeft zij de principes van de kwantum mechanicagebruikt om het toeval te onderzoeken op een poëtische manier met gebruik van schapen.

Hoewel het een zeer serieus project was vond Valerie het geen probleem dat sommige verslaggevers het niet te serieus namen; sommige gedichten zijn ook bedoeld om mensen aan het lachen te maken. Donald Slater, de eigenaar van de schapen, was blij dat na de uitbraak van mond en klauwzeer, zijn branche nu weer eens positief in het nieuws kwam.

Valerie publiceerde na dit project een collectie met schapen poëzie. Voor meer over dit project lees je http://www.valerielaws.co.uk/publications/qsheep.html

Natt Rózańska

.

Natt Różańska is een schrijfster/dichter/kunstenares uit Bristol. Wanneer ze snel haar schrijfbehoefte wil bevredigen schrijft ze poëzie, als ze tijd heeft voor zichzelf schrijft ze zo een boek. Daarnaast houdt Natt zich bezig met een vorm van beeldende poëzie die ook voor blinden goed te lezen is; braillepoëzie.

Hieronder twee voorbeelden van haar braillepoëzie. De eerste is getiteld ‘Your skin under mine’ en die daaronder heet  Night Witing en heeft als tekst:  ‘this doesn’t compare to the feel of your skin.’

De braillepoëzie is alleen te koop via de website van Natt http://nattrozanska.com/

.

Natt doet meer met poëzie, zoals onder andere een vorm van stiftgedichten waarbij ze in het stiftgedicht een beeltenis maakt zoals hieronder te zien is.

.

Gedichten in vreemde vormen

.

Altijd op zoek naar nieuwe voorbeelden van poëzie, van beeld en tekst die elkaar versterken en die tekst tot kunst maken kwam ik de volgende voorbeelden tegen.

Alfabetzee Gronama

Met dank aan Krakatau.nl

Vispo Piringer

M

Paul van Ostaijen

.

Leopold Andreas (Paul) van Ostaijen (1896-1928) was een Vlaams dichter en prozaschrijver die vooral bekend werd om zijn dadaïstische poëzie en het eerste volwaardige dadaïstische filmscenario ter wereld “De bankroet jazz” . De bankroet jazz werd rond 1921 geschreven maar werd pas in 1996 voor het eerst uitgegeven. In 2008 werd het bewerkt tot een korte speelfilm.

Van Paul van Ostaijen zijn een aantal dadaïstische gedichten heel bekend (bijvoorbeeld Boem Paukeslag) hieronder twee voorbeelden.

.

.

.

Bibliotheek Maassluis

.

In het kader van de week van de alfabetisering organiseert de gemeente Maassluis samen met de bibliotheek Maassluis een stiftgedichtenwedstrijd. Met een voorbeeld van mij erbij.

.

Gedichten in vreemde vormen

.

Dit gedicht, in deze vorm was ik nog niet eerder tegen gekomen. Van Rieneke Minderman, de altijd in het roze geklede dichteres van oer Rotterdamse poëzie ken ik een gedicht in een cirkel die steeds groter wordt maar dat is toch weer anders dan dit gedicht.

Het gedicht Roundabout werd geschreven door Julia Donaldson voor de National Poetry day 2011 in Schotland.

Elk jaar publiceert The Scottish Poetry library 8 ansichtkaarten met poëzie in de nationale poëziedag welke daarna worden verspreid in scholen, bibliotheken en andere instellingen in heel Schotland. Deze kaart is van 2011 toen het thema Games was. Julia Donaldson was in 2011 de jeugddichter des vaderlands of the Children’s Laureate zoals ze in Schotland zeggen. Dit gedicht komt uit haar bundel “Crazy Mayonnaisy Mum”.

.

Aantekeningenpoëzie

.

In de Volkskrant van vrijdag 13 september stond in de rubriek De Recensiekoning een stukje over aantekeningenpoëzie. Nu heb ik op dit blog al vaker over readymades geschreven. Pas nog over stiftgedichten maar eerder ook over Google raedymades bijvoorbeeld. Dit is een nieuwe variant.

Hoe werkt het?

Mensen die met aantekeningenboekjes werken (en dat zijn er een heleboel) of in hun telefoon onder notities van alles noteren beschikken over een arsenaal aan aantekeningen van soms maar een paar woorden of zinnen. Vaak heb je geen idee meer waarom je het ooit hebt opgeschreven of waar het over gaat. Die aantekeningen gebruik je om een readymade van aantekeningen te maken.

Voor beeld uit de krant:

.

Het inzicht van H.

.

Over het mailtje

weet ik nog wanneer je

voor het eerst

een bord vol oesters

tropenroosters

afbraaktheorieën en cafés

niks werkt meer

.

Uiteraard heb ik zelf ook een poging gedaan met mijn notities.

.

Ylvis clips

.

Control enter

harde nieuwe pagina

schaakbord op een tafel

in thema’s werken die in de

community leven

leuk is goed

als het om het leveren

van een inspanning gaat

vandaag is weer geen dag

.

Gedichten in vreemde vormen

.

Carl Andre werd geboren in 1935 in Massachusetts in de VS waar hij de kunstacademie bezocht en zich vestigde als kunstenaar.

Vanaf de jaren ’60 ging Andre zich toeleggen op zijn bekende sculpturen gemaakt uit vaak eenvoudige, makkelijk verkrijgbare materialen. In zijn vroege werk citeerde hij naar Constantin Brancusi in grotendeels houten, verticale werken. In deze periode maakte Andre vooral grote verticale werken, die in de beginfase nog door hem werden bijgewerkt, maar die hij onder invloed van andere minimalistische kunstenaars uiteindelijk onbewerkt liet.

De verticale sculpturen waren echter niet bevredigend genoeg voor Andre, hij ging zich steeds meer toeleggen op horizontale sculpturen. Bekende werken zijn de grote metalen platen die in een gelijkzijdig vierkant op de grond zijn neergelegd. In Nederland zijn deze werken onder andere te zien in het Gemeentemuseum in Den Haag en het Kröller-Muller museum i Otterlo. In feite is het de bedoeling dat de bezoeker om, over en langs het werk kan lopen, dit wordt echter niet in elk museum evenveel gewaardeerd.

Terwijl hij  vooral bekend is om zijn beeldhouwwerk,  produceerde Carl Andre ook poëzie. Vanaf de vroege jaren 50 tot het midden van de jaren 70.  Andre’s gedichten, die werden getypt op een typemachine of met de hand geschreven, kunnen ook gelezen worden als tekeningen. Zij houden rechtstreeks verband met de kunstenaars driedimensionale werk in de zin dat ze het woord nemen als een compositorisch module, net als het typische gebruik van baksteen of metalen platen in zijn beeldende kunst. De gedichten hebben vaak historische referenties en autobiografische elementen . De, vaak schuin geschreven, gedichten  doen qua karakter en instelling denken aan een integratie van verschillende literaire vormen zoals het sonnet, opera, of de roman. Andre doneerde bijna 500 pagina’s van zijn poëzieverzameling aan de Chinati foundation. Het werk werd geïnstalleerd in een eigen gebouw, in vitrines ontworpen door de kunstenaar, in 1995.

Dit gebouw (een van de 15) is gesitueerd in de Chihuahuan woestijn in Texas en zijn zeer moeilijk te bereiken (te voet en vaak door open terrein zonder paden).

Hieronder een aantal voorbeelden van de poëzie van Carl Andre.

.

Dichter en kunstenaar

.

Op 19 april schreef ik al eens over Marcel Broodthaers, de Belgische dichter en beeldend kunstenaar (1924 – 1976) met het zijn gedicht Alles is ei. Vandaag een iets andere insteek. De vorm van de gedichten van Broodthaers. Hoewel hij als beeldend kunstenaar vele vormen heeft onderzocht is dit er een waar ik zelf  erg van gecharmeerd ben namelijk een gedicht waar geen taal aan te pas komt.

Op Wikipedia staat: Hij verwierf bekendheid met surrealistische accumulaties, objecten en environments. Zijn werk is veelal triviaal, ironiserend en literair in zijn verwijzingen. Dat geldt zeker voor zijn werk Gedicht/Poem/Poème – Change/Exchange/Wechsel uit 1973 uit de collectie van het van Abbemuseum in Eindhoven.

Hier is sprake van een ‘gedicht’ in drie talen (NL, E, FR) waarin geen enkele bestaande taal of letter wordt gebruikt. De nummers in het eerste deel slaan op het aantal tekens boven de lijn. Bij de Change/Exchange/Wechsel is dit onduidelijker.

Marcel Broodthaers begon zijn carriëre als dichter. Zijn eerste vier bundels werden echter slecht verkocht en hij beschouwde zijn dichterschap daarmee als mislukt. Door beeldend werk als deze is hij echter nog altijd bekend.

.

Literary tattoos

.

Al eerder schreef ik over literaire tatoeages van met name (gedeelten van) gedichten van E.E. Cummings. In de categorie gedichten op vreemde plekken ook al over zinnen en soms hele gedichten, getatoeëerd op de meest vreemde plekken op het lichaam. Pas geleden las mijn collega Wendie een folder over mediawijsheid waarin een boek stond over literaire tatoeages met de titel ‘The word made flesh’ van Eva Talmadge en Justin Taylor. Al eerder schreef ik over dit boek (op 5 april 2013). Omdat wij op scholen bezig zijn met mediawijsheid is het boek aangeschaft. En het is een feest voor het oog, voor liefhebbers van tatoeages, literatuur, poëzie maar vooral voor liefhebbers van de combinatie van deze dingen.

De meest bijzondere tatoeages staan in het boek. Met korte quotes uit literaire meesterwerken, zinnen uit gedichten, volledige gedichten, afbeeldingen met betrekking tot literaire meesterwerken en zelfs een tatoeage van het nummer voor poëzie in de Dewey Decimal System (een bibliotheek ontsluitingssysteem) nummer 811.  De flaptekst vermeld:

The Word Made Flesh: Literary Tattoos from Bookworms Worldwide is a guide to the emerging subculture of literary tattoos — a collection of 100 full-color photographs of human skin indelibly adorned with quotations and images from Pynchon to Dickinson to Shakespeare to Plath. Packed with beloved lines of verse, literary portraits, and illustrations — and statements from the bearers on their tattoos’ history and the personal significance of the chosen literary work — The Word Made Flesh is part photo collection, part literary anthology written on skin.

Het book (of de liefhebbers) hebben ook een blog en een Facebookpagina. Op http://tattoolit.com/ vind je nog veel meer mooie en inspirerende voorbeelden en op https://www.facebook.com/pages/The-Word-Made-Flesh-Literary-Tattoos-from-Bookworms-Worldwide/115714261811061?ref=stream vind je de Facebookpagina van het boek.

.

Hieronder twee bijzondere voorbeelden van volledige gedichten in bijzondere vormen:

‘I go back to may 1937′ door Sharon Olds (voor de tekst van dit gedicht verwijs ik je graag naar mijn post van 29 april 2013)

En een orchidee gemaakt van de tekst van het gedicht ‘Dirge without music’ van Edna St. Vincent Millay en ‘Curse against elegies’ door Anne Sexton.

Met dank aan Ronald Wagenaar voor de foto’s.

Hendrik Marsman

.

H. Marsman (1899-1940) was dichter, vertaler en literair criticus. Marsman behoorde lange tijd tot de Vitalisten. Vitalisme betekent zoveel als levensdrift, de drang om intens, vurig en gevaarlijk te leven. Met ‘vitalisme’ wordt allereerst een filosofie of levenshouding aangeduid waarin de verheerlijking van het leven om het leven centraal staat. Voor de vitalist is het hoogste doel van de mens te leven en kan boven het leven geen andere waarde worden gesteld. Het uitleven van de intuïtieve en driftmatige levensdrang is voor de vitalist de enige vorm van wijsheid.

In de jaren 30 van de vorige eeuw nam hij echter afstand van deze stroming en zijn werk werd expressionistischer en zelfs futuristisch. Marsman verafschuwde de Nederlandse bekrompenheid. Hij zei ooit: “Holland is en blijft een ellende. Wie hier op de grond stampt, zakt weg in de modder”.

Toch werd Marsman vooral bekend om zijn gedicht ‘Herinnering aan Holland’ uit 1936 wat aan het einde van de 20ste eeuw werd verkozen tot gedicht van de eeuw.

Het gedicht ‘Schaduw’ werd door J. Havermans in hout gesneden voor een uitgave die echter nooit is verschenen. In de categorie gedichten in vreemde vormen wilde ik jullie deze niet onthouden.

.

Met dank aan dbnl.org en wikipedia

.